ขอเล่าย้อนกลับมาตรงที่มาแหลมใหญ่ครั้งแรก ในครั้งนั้นนักศึกษาสาขาวัฒนธรรมและการพัฒนา สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย จะได้มาบ้านคลองด่าน ต.แหลมใหญ่ จ.สมุทรสงคราม มากันเกือบทุกเอก ทั้งการแพทย์ พิพิธภัณฑ์ สังคม ยกเว้นเอกดนตรี ยกพลมาดูวิธีชีวิตและศึกษาพื้นที่ตามประเด็นของแต่ละวิชาเอก
บ้านที่ได้ศึกษาคือบ้านของผู้ใหญ่กระดังงา บ้านแกมีอาชีพหลักคือทำน้ำตาลปิ๊บ ซึ่งเป็นน้ำตาลสดๆไม่มีการเจือปน เป็นน้ำตาลที่หอมเพราะมาจากธรรมชาติโดยแท้ ในอดีตการทำน้ำตาลที่แหลมใหญ่เป็นอาชีพที่นิยมอย่างมาก ปัจจุบันเหลือเพียงไม่กี่เจ้าเท่านั้น
รอบๆบ้านหรือตามหมู่บ้านเราจะพบต้นตาล โดยเฉพาะบ้านที่อยู่ไกล้คลอง ทั้งหมู่บ้านไม่ต่างอะไรกับสวนตาล พื้นที่ริมคลองเต็มไปด้วยป่า และสัตว์ป่าชายเลน แล้วที่หมู่บ้านนี้มีตัววัดความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่อย่าง “เหี้ย” เยอาะด้วย ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น
จำชื่อพันธ์ของปูไม่ได้แล้ว แต่ปูที่อยูป่าชายเลนส่วนใหญ่จะเป็นปูกล้ามดาบ ซึ่งมีอยู่เกือบทุกที่ตามใต้ถุนบ้าน แต่ที่บ้านผู้ใหญ่กระดังงาจะวิเศษกว่าหน่อย เพราะที่นี่มีทุกอย่าง ปู ปลาตีน หิ่งห้อย เหี้ย ฯลฯ แล้วแต่ความสามารถในการค้นหา
