อีกสองเดือนจะครบรอบหนึ่งปีหลังจากสอบวิทยาพนธ์ แต่ยังไปไม่ไกล วนเวียนอยู่ที่เดิม เพราะนิสัยและปัจจัยหลายอย่าง ทำให้เป็นแบบนี้ บางทีเหมือนจะตัดสินใจผิดหรืออย่างไรก็ไม่เชิง ถ้าตั้งหัวข้อวิทยานิพนธ์ในประเด็นที่ว่า “ไอทีกับพิพิธภัณฑ์” คงจะจบไปนานแล้วมั้ง ยิ่งทำบางครั้งเหมือนยิ่งไม่ถนัด อาจารย์ก็ใจดี แต่ทำตัวไม่ดีเอง
แทนที่จะเป็นวิทยาพนธ์ก็เลยกลายเป็นวิทยนิเพลินไป ตามรอยรุ่นพี่หลายๆคนที่ส่วนใหญ่้ขาจบในเวลาสาม-สี่ปี ในที่สุดกูก็เป็นหนึ่งในนั้น หนึ่งในคนที่จบช้าอันเนื่องมาจากการติดภาระบางอย่าง ขี้เกียจบ้างขี้เกียจบ้าง เบื่อบ้าง บอกตัวเองว่าซ้ำๆว่าทำได้แล้ว เพราะเวลาเองที่ทำให้เบื่อหน่ายกับการทำวิจัย
ตอนนี้ก็ตั้งเป้าตั้งความหวังไว้ว่า อาทิตย์นี้จะเอางานไปให้อาจารย์ดู จากกันมานานชักคิดถึงเดี๋ยววิทยานิพนธ์ไม่คืบ ถูกหมักถูกดองมานาน เปรียบวิทยานิพนธ์เป็นปลาร้าคงกำลังเข้าที่
