ด้วยความที่ศาลายาเป็นชุมชนชิดขอบรั้วมหาลัย เป็นตำบลใหญ่ มีประชากรมาก ลูกค้าก็เยอาะนั่นเอง มีคนหลายจังหวัด มีคนทุกภาคมารวมกัน  อาหารการกินที่นี่หลากหลาย   มีทั้งใน ม.มหิดล และรอบรั้วมหาลัย  แต่ที่จะแนะนำ ขอเน้นๆว่าเป็นอาหารตามสั่ง ที่อยู่ไกล้ ม.มหิดล (ร้านในมอยังกินไม่ครบ มีโอกาสจะหามาแนะนำ)

1. ข้าวผัดผงกระหรี่ทะเล ร้านน้องนา

ร้านนี้ห้องแอร์ และมีรายการอาหารให้เลือกเยอาะมาก  กับข้าวหลายๆอย่างถือว่า “อร่อย” ที่ผมชอบคือความสดของส่วนประกอบที่นำมาใส่อาหาร

2. ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ก๋วยเตี๋ยวตำลึง บางขุนนนท์ นายโอ๋ ศาลายา

ร้านนี้โดดเด่นเรื่องก๋วยเตี๋ยว จุดเด่นคือก๋วยเตี๋ยวใส่ผักตำลึงและเครื่องในหมู แต่ก็มีหลายๆอย่างที่น่าทาน อาหารตามสั่ง หมูสะเต๊ะ

3. ก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ

ร้านก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ ผมเห็นเปิดมาเกือบปี ถึงจะไปกิน ตอนแรกคิดว่ามันจะขมเสียอีก แต่ทำไมคนไปกินเยอาะจัง เลยลองบ้าง อร่อยกว่าที่คิด และไม่ขม

 4. ก๋วยเตี๋ยวปลานายฉุ่ย

ร้านนี้ตั้งอยู่ไกล้ธนาคารกสิกรไทย ต้องไปกินช่วงกลางวันเพราะ 4 โมงเย็นก็ปิดร้านแล้ว เมนูที่แนะนำคือก๋วยเตี๋ยวปลากับข้าวคอหมูทอด

5. ผัดไทย

ผัดไทยสี่แยกหลังมอเจ้านี้ทำได้น่าทาน ร้านนี้เปิดช่วงเย็น  สภาพร้านไม่ค่อยน่านั่งเท่าไหร่ แต่เป็นหนึ่งเรื่องหอยทอด ผัดไทย

6. ราดหน้าหมี่กรอบ

ร้านนี้อยู่ตลาดหน้ามอ เป็นร้านรถเข็นเปิดช่วงเย็นถึงดึก

7. ผัดพริกเผาปลาหมึก

เป็นร้านเล็กๆที่ไม่มีชื่อร้าน ตั้งอยู่ในซอยสหพร  ถ้าจะไปก็ให้เข้าทางหน้าซอยสหพรที่มีเซเว่น  แล้วตรงไปจนสุดทางเลี้ยว จะเจอร้าน  ถ้าพักอยู่แถวนั้นน่าจะรู้จัก

ใช้ชีวิตที่ศาลายามาสามปี อาหารมื้อเที่ยงจะเป็นมื้อที่หากินยากที่สุด  ที่บอกว่ายากไม่ใช่ว่าร้านขายมีน้อย  …แต่ร้านอร่อยๆที่ไหนๆคนมักจะเต็ม ร้านที่รู้สึกถูกใจจริงๆน่ะมีน้อยมาก  จนรู้สึกว่าศาลายามันแคบ  …ทั้งๆที่….ศาลายาก็มีอะไรอร่อยๆ น่าทานเยอาะ

ผมอยู่ศาลายา ขับรถมอเตอร์ไซค์ตลอด ไปไหนมาไหนแบบเร็วๆ ไม่ค่อยได้ หรือทางที่เดินก็มีแต่ทางเก่าๆซ้ำๆซาก ทั้งๆที่ศาลายาเป็นตำบลที่ใหญ่  …จากนิสัยแบบนี้ผมกลับมาคิดทบทวนอีกที ว่าจริงๆแล้วร้านอาหารที่นี่ก็มีหลากหลาย  และแม้จะเป็นตอนเที่ยงก็ตาม

ในปีนี้ผมเริ่มเข้าร้านอาหารในหลายๆร้าน ที่ไมเคยคิดว่าจะเข้ามาก่อน เพราะปกติพอถึงตอนเที่ยงก็มักจะไปที่ร้าน ก๋วยเตี๋ยวตำลึง ศายาลา นายโอ๋  บ่อยสุดคือกินที่โรงอาหาร  บางร้านอาหารก็อร่อยแต่ไม่คิดจะไปอีกเพราะบริการไม่ประทับใจ เช่นร้านก๋วยเตี๋ยวแม่  ร้านนี้ลืมเสิร์ฟน้ำให้ผมประจำ  อีกร้านคือร้านข้าวหน้าเป็ด เจ้าของร้านทำหน้าหยิ่งๆ น้ำก็ไม่เสิร์ฟให้เรา แต่พอเห็นคนแต่งตัวดีเดินเข้ามาหน่อยบริการดีชิบหาย สองมาตราฐานชัดๆ

ร้านใหม่ๆที่ค้นพบแต่คนไม่ค่อยรู้จัก ล่าสุดคือ ร้านก๋วยเตี๋ยวปลานายฉุ่ย อยู่ไกล้ๆร้านก๋วยเตี๋ยวหมูใจดี  อาหารร้านนี้น่าทานมากๆ ดูเมนูก็รู้เลยว่าเขามีเอกลักษณ์ของเขา มันไม่ใช่อาหารตามสั่งธรรมดาๆ แต่รสชาติเมื่อได้ลองแล้ว มันเป็นสูตรของเขาโดยเฉพาะ  ที่แนะนำถ้าจะไปทานคือ “ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ” 

อีกร้านที่จะแนะนำคือ “ข้าวมันไก่ฮ่องกง” เหมือนจะเป็นร้านเปิดใหม่ เพราะเพิ่งจะมาเห็นปีนี้ ร้านนี้เขาบริการได้รวดเร็ว  อาหารหลักๆมีอยู่สองอย่างคือ ก๋วยเตี๋ยวกับข้าวมันไก่ ร้านนี้ตั้งอยู่หน้า ม.มหิดล ทางฝั่งสะพานลอยประตูสอง อยู่ในซอยที่ตั้งของธนาคารกสิกรไทย เดินๆไปอีกหน่อยก็เห็น ชื่อร้านเขา ข้าวมันไก่ฮ่องกง

ร้านอื่นๆก็มีอีกเยอาะแยะ ถ้าสนใจจะเอามาแนะนำในวันหลังนะ เช่นร้านก๋วยปลา  ร้านน้องนา ร้านก๋วยเตี๋ยวตำลึงศาลายา  ร้านก๋วยเตี๋ยวอยุธยา สารพัดเลยครับ

ช่วงหลังสองทุ่มที่ศาลายานับเป็นบรรนากาศอันสุดเน่า อบอวนด้วยน้ำขยะตามรายทาง โดยเฉพาะบริเวณสถานีตำรวจที่ติดกับเทศบาล ถนนเส้นนั้นเหม็นมาก เข้าใจว่าน้ำเน่าๆมันหกมาจากรถขยะของเทศบาล  ผมเคยขับมอไซค์ตามหลังรถขยะจึงรู้ว่าเป็นกลิ่นเดียวกัน

เป็นแบบนี้มาบ่อยเริ่มทนไม่ไหว ก็เลยต้องทำอะไรสักอย่าง บ่นอย่างเดียวคงไม่มีอะไรดีขึ้น ตัดสินใจเข้าไปร้องเรียนผ่านบอร์ดของเทศบาลตำบลศาลายาที่เว็บhttp://www.salaya.org/  นี่เป็นอีกครั้งที่ผมใช้สิทธิความเป็นพลเมือง สิทธิที่ควรจะได้รับเมื่อได้รับความเดือดร้อน เรื่องนี้รู้สึกไม่ไหวจริงๆ แต่สงสัยว่าทำไมคนแถวๆนั้น คนผ่านไปผ่านมาเขาทนได้ มันเป็นมาแบบนี้หลายเดือนแล้ว

โพสไปเรียบร้อยแล้ว ก็หวังว่าทางเทศบาลจะไม่ละเลย ปัญหาดังกล่าว สำหรับเนื้อความที่เข้าไปร้องเรียนคือ

ผม สัญจรผ่านไป-มาทุกวัน จากซอยศูนย์ฝึกตำรวจกลาง ไป เซเว่น และมักจะได้กลิ่นเน่าเหม็นคล้ายๆกับน้ำขยะ ที่มาจากรถขยะ หกลงพื้นถนนเป็นรายทาง ได้กลิ่นแล้วเสียสุขภาพมากๆ  บางวันก็จะมีกลิ่นเหม็นแถวๆเซเว่น ได้กลิ่นแล้วไม่อยากแวะทานข้าวแถวนั้นเลย
ปัญหานี้ไม่น่าจะมีอะไรยาก รบกวนช่วยแก้ไขหรือบรรเทาทุกข์ด้วยนะครับ

…หวังอย่างที่ร้องเรียน หวังว่าเทศบาลตำบลศาลายาจะช่วยดูแลประชาชน

ช่วงนี้มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา เปิดภาคเรียนมาได้เกือบ 20 วัน นักศึกษากลับมาคึกคัก ภาพเดิมๆตลอดเกือบเดือนที่เต็มไปด้วยความอ้างว้าง ว่างปล่าวนั้นได้หายไป แต่เต็มไปด้วยสีสันทั้งร้านค้าร้านอาหาร ร้านข้าวมันไก่หน้ามหาลัยฯ ที่ปิดไปนานก็กลับมาเปิดบริการ…ได้กลับมาอร่อยอีกครั้ง

ขณะที่เขียนอยู่นี้เป็นเวลาตีสาม รู้สึกนอนไม่หลับ ต้องทำวิทยานิพนธ์ส่ง กะว่าจะส่งพรุ่งนี้เสียหน่อย พอมาเห็นธีมสวยๆน่าใช้ก็เลยเปลี่ยนธีม wordpress และปรับแต่งนั่นนี่ เลยได้นอนดึกอีกคืน

รู้สึกว่าพระอาทิตย์ตกที่ศาลายาดูสวยงามอยู่พอตัว แต่คงสวยสู้พระอาทิตย์ตกดินที่มหาสารคามที่ที่เคยอยู่มาเกือยสี่ปีไม่ได้ ส่วนปีนี้เป็นปีที่สามที่ได้มาอยู่ศาลายาสถานที่ที่เกือบจะไม่มีฤดูหนาว แต่ปีนี้เข้าสู่ฤดูหนาวมาได้เกือบอาทิตย์แล้ว ขณะที่ภาคใต้และภาคอีสานประสบกับปัญหาน้ำท่วม

เวลาที่มีเรื่องกลุ้มใจหรือว่ากำลังมีปัญหาผมมักจะออกมาที่ระบียงห้อง ระเบียงเล็กที่มองออกไปแล้วเห็นวิวศาลายาเกือบครึ่งเมือง ก่อนที่จะเลือกหอก็พยายามเลือกชั้นสูงๆ ที่ออกเห็นทิวทัศน์เพราะชื่นชอบการถ่ายภาพ แม้ว่าฝีมือยังอ่อนด้อย  แต่ก็หวังว่าสักวันหนึ่งจะไปถึงขั้นโปร

ช่วงปิดเทอมกลางภาคเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา ถือว่าเป็นสวรรค์อย่างหนึ่งเลยล่ะ แม้ว่าจะปราศจากนักศึกษาสวยๆที่เคยละลานตา แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยให้หาที่เล่นเน็ตได้สบายๆ จากห้องสมุดที่เคยหนาแน่นในชาวงสอบกลางภาค มาวันนี้โล่งโปร่ง คนน้อยๆ เล่นเน็ตก็เลยเล่นได้แรงๆ  ไม่ต้องกังวลว่าความเร็วมันจะตกเพราะมีคนมาโหลดเพลงโหลด Mv  ขอตักตวงความสุกแบบนี้ไว้นานๆเลยแล้วกัน ไม่มีเน็ตแรงๆคนอย่างผมก็ทำตัวลำบากเหมือนกัน

ปัญหาของการอยู่ร่วมกันในหอพักหรืออพาทเม้นมีหลายรูปแบบ และตั้งแต่กรูได้มาอยู่ที่อพาทเม้นในศาลายาถือว่ามีปัญหาน้อยที่สุดแล้ว  หากเทียบกับเมื่อสามปีก่อนสมัยที่อยู่หอในจังหวัดมหาสารคาม เพราะส่วนใหญ่เป็นนักศึกษา แล้วก็จะเปิดเพลงเสียงดังรบกวนชาวบ้านอย่างกรู เห็นว่าเป็นวิศวะฟังชื่อเหมือนจะแรงแต่ก็ไม่เห็นความจำเป็นจะต้องทำตัวแรงๆให้เสียชื่อคณะ หรืออาจเป็นสันดานคล้ายๆกับน้ำลายกระสือ มันจะติดต่อสู่กันและไม่สามารถลบล้างออกได้

โดนขโมยของในห้องก็เจอมาแล้ว ที่มหาสารคามนะ วันนั้นลืมล็อกห้องก่อนนอนเลยเป็นเรื่องเลย ส่วนในวันนี้ที่อพาทเม้นแถวๆ ต.ศาลายา อ.พุทธมณฑล จ.นครปฐม  ปกติก็ไม่มีปัญหาอะไร มีแต่ปัญหาขยะ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเกิดที่ชั้นไหน เกิดกับใคร ถึงได้มีป้ายเตือน  บางครั้งก็เป็นเรื่องที่จอดรถไม่พอ ยิ่งถ้าเป็นรถยนต์นี่ลำบากเลย มาช้าก็ได้จอดกลางแจ้ง ต้องทำใจและปรับตัวกันไป เพราะอพาทเม้นมันแคบ

จริงๆแล้วป้ายอันนี้เขาเอามาติดหลายวันแล้ว สงสัยกลัวเจ้าของกรณีจะไม่รู้  ซึ่งกรูก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวนั้นคือใคร ไม่อยากรู้ด้วยว่าเป็นใคร แต่อยากสื่อให้พวกมรึงทั้งหลายได้รับรู้ว่า การอยู่ร่วมกันควรมีวินัยกับตัวเองมากขึ้น จะมาใช้นิสัยเหมือนอยู่บ้านไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อมรึงได้ไปอยู่กับผู้ที่มีอารยธรรมสูงส่งกว่ามรึงแล้วไซร์ มรึงควรดูเขาเป็นตัวอย่างและนำสิ่งดีๆมาปรับใช้