1 ปีกับกล้องรุ่นนี้มันให้ประสบการณ์และวิธีคิดใหม่ๆ ถ้าย้อนไปตอนแรกที่ตัดสินใจซื้อ ผมซื้อ Fujifilm X-T10 เพราะชอบเรื่องของไฟล์ภาพ ไฟล์ภาพฟูจิมีเอกลักษณ์ ถ้าถ่ายแบบ Jpeg จะคล้ายๆกับโทนญี่ปุ่น

อย่างที่สองเพราะดีไซน์ของกล้อง มันมีเอกลักษณ์ดี เป็นเหตุผลหลักๆที่ผมเลือกรุ่นนี้ด้วย เพราะถ้าแคนนอนทำกล้องดีไซน์แบบนี้ ผมอาจจะเลือกแคนนอนก็ได้ ขอให้เป็นแนวเรทโทรเหอะ

ทีนี้มาดูว่า 1 ปี ผมได้อะไรจากกล้อง Fujifilm X-T10 บ้าง

1. ระบบถ่ายภาพแบบย้อนยุค

ไม่ใช่แค่ตัวกล้องที่ดูย้อนยุค วิธีตั้งค่าถ่ายรูปก็ดูย้อนยุคไปด้วยนะ ..แต่ผมชอบนะ ชอบวิธีแบบนี้

กล้องยุคใหม่จะมีโหมด P A S M ข้อดีคือหมุนวงแหวนครั้งเดียว ก็เข้าสู่โหมดการตั้งค่านั้นๆแล้ว

แต่ X-T10 คือการถ่ายแบบแมนน่วล มันไม่มีวงแหวนให้เลือกโหมด แต่เอาเข้าจริงเวลาถ่ายรูปผมไม่คิดถึงโหมด P A S M อะไรนั่นเลย คิดถึงแบบว่าสถานการณ์ถ่ายรูปแบบนี้จะไปปรับค่าตรงไหน

เช่น ต้องการเบลอฉากหลังมากๆ ผมก็จะหมุนวงแหวนรูรับแสง หรือจะถ่ายรูปเด็กวิ่งเล่นก็หมุนปรับสปีดชัตเตอร์ (ในหัวคิดจะไม่มีคำว่า P A S M เลย)

2. ไฟล์ภาพที่พึงพอใจ

พอถ่ายรูปไปสักพัก คำว่ากล้องฟูลเฟลมมันวนเวียนอยู่ในหัวเหมือนกันนะ เท่าที่ดูภาพมันก็คมและดูมีมิติมากกว่าของฟูจิจริงๆ

แต่สุดท้ายก็ยังเลือกที่จะอยู่กับเซนเซอร์ APSC ของฟูจิ เพราะสไตล์การถ่ายผมไม่ได้เน้นภาพวิว ภาพสถานที่ อาคาร อะไรทำนองนั้น ถ้าถ่ายภาพพวกนี้กล้องฟูลเฟลมทำได้ดีกว่าแน่นอน

แต่ผมถ่ายแบบเน้นพวกธรรมชาติ ดอกไม้ใบหญ้า พอร์ทเทรต และวิถีชีวิต กล้องฟูจิถือว่าถ่ายภาพพวกนี้ได้โดยไม่รู้สึกว่าต้องการอะไรมากมายไปกว่านี้ ที่สำคัญผมต้องการกล้องที่หยิบขึ้นมาถ่ายในแหล่งชุมชนและตามร้าน โดยที่มันไม่ดูเป็นทางการ

ประเด็นหลังนี้ทำให้หยุดชะงักเรื่องฟูลเฟรมเลยนะ กล้องที่อยากได้คือ Sony A7II แต่เห็นขนาดเมื่อใส่กับเลนส์ที่อยากได้แล้ว รู้สึกว่าจะไม่เป็นมิตรกับประชาชนเท่าไหร่

แต่ถ้าอนาคตจะย้ายค่ายไปไหน ก็คงไม่พ้น Sony กล้องฟูลเฟรมหล่อ ไฟล์ภาพคม เอามือหมุนมาถ่ายออโต้ได้อีก ..สเปคมันช่างโหดร้ายมาก (แต่เอาไว้เผื่อได้เป็นช่างภาพมืออาชีพดีกว่า แล้วค่อยคิดอีกทีจะย้ายไม่ย้าย)

3. สไตล์การถ่ายที่ชัดเจนมากขึ้น

ก่อนซื้อกล้องรู้แค่ว่าอยากเอามาถ่ายรูป แรกๆก็เอามาถ่ายทั่วไป คน สัตว์ สิ่งของ วิว ฯลฯ แต่พอถ่ายไปสักพักสไตล์การถ่ายก็เริ่มชัดเจน เริ่มรู้ว่าชอบถ่ายมุมมองแคบๆ ฉากหลังเบลอๆ

ส่วนหนึ่งเพราะเวลาที่ถ่ายรูปผมเน้นปรับค่ารูรับแสง นอกนั้นจะปล่อยออโต้ ไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวไหน และสถานที่ที่ผมอยู่ไม่ใช่แหล่งที่มีวิวสวยงาม

4. ได้รู้ว่าราคาเลนส์ค่ายนี้ไม่ธรรมดา

ถ้าเทียบราคาเลนส์ฟูจิกับเลนส์เกรดโปรค่ายอื่นๆ ถือว่าไม่แพงเลย ราคาถูกกกว่าด้วยซ้ำไป

แต่ที่บอกว่าไม่ธรรมดา เพราะค่ายนี้ไม่มีเลนส์ฟิกเกรดธรรมดาให้เล่น อย่างของแคนนอนจะมีเลนส์ระยะ 50mm ให้เลือกหลายราคา มีตังค์สองสามพันก็หาซื้อมาฝึกถ่ายพอร์ทเทรตได้แล้ว

ส่วนของฟูจิเลนส์ถ่ายพอร์ทเทรตถูกสุด 60mm f2.4 ราคา 8,900 บาท ดีขึ้นมาหน่อยก็ 35mm F1.4 ราคา 19,900 บาท ..แต่จะพอร์ทเทรตจริงๆยังงัยก็ต้อง 56mm F1.2 ราคาปกติ 34,900 บาท และยังมีอีกหลายเลนส์ที่ราคาไม่ใช่น้อยๆสำหรับมือใหม่หัดถ่าย

5. กล้องที่เป็นมิตร

เป็นเพราะกล้อง X-T10 มีขนาดเล็ก เลยหยิบไปถ่ายในร้านอาหารและตามสถานที่ต่างๆได้แบบไม่เคอะเขิน อารมณ์คล้ายๆหยิบมือถือมาถ่ายรูป เหล่า รปภ. ไม่ได้สนใจเท่าไหร่

แต่ด้วยที่มีขนาดเล็กตอนแรกขอบอกเลยว่าจับไม่ค่อยถนัดมือเท่าไหร่ แต่ผมไม่ใช่คนมือใหญ่ พอใช้ไปสักรู้สึกปรับตัวได้ ถึงตอนนี้รู้สึกว่าจับได้ถนัดมือโดยไม่ต้องใส่อุปกรณ์เสริมใดๆ

เลนส์ติดกล้อง

กว่า 90% ผมใช้ XF 35mm f1.4 ถ่ายภาพ มุมค่อนข้างแคบ เบลอฉากหลังได้ ถ่ายคน ดอกไม้ อาหาร ถือว่าโอเค อนาคตอยากได้ 23mm ไว้ลุยสตรีท แต่อยากได้ตัว 23mm f2.0 มากกว่าตัว f1.4 เพราะบ้องใหญ่เกินไป (แต่ตัวนี้ยังเป็นข่าวลืออยู่ ก็ภาวนาให้ออกมาจริง)

ปัญหาที่พบ

ผมเคยใช้ FinePix HS35EXR ของฟูจิมาเกือบสามปี ดูแลกล้องไม่ค่อยดีมาก แต่สภาพกล้องยังดูดีอยู่เลย ต่างจาก X-T10 ใช้ยังไม่ครบปีแต่มีปัญหายางลอก (ของคนอื่นปุ่มดูรูปเสีย ของผมยังไม่เจอปัญหานี้)

ยางลอกไม่ใช่ปัญหาหนักเท่าไหร่ แต่ที่เป็นปัญหาคือศูนย์ซ่อมมันมีที่เดียวในประเทศ อยู่ต่างจังหวัดต้องรอนานไปอีก เลยยังไม่ได้ส่งศูนย์สักที เพราะมีคิวถ่ายด้วย ก็เลยคาราคาซังอยู่อย่างนี้

อนาคต

สมมุติว่าวันหนึ่งจะได้ซื้อกล้องตัวใหม่ คงจะเป็นรุ่น X-T2 เพราะอยากหมุนปรับ iso แบบง่ายๆ หรือไม่ก็เป็นมิลเลอร์เลสของ Canon ถ้าเขาทำทรงเรทโทรนะ หรือทำทรง SLR แบบ Sony A7 ก็ได้ ..กำลังรอดูช่วงปลายปี ทำออกมาทรงนี้คงได้ควักกระเป๋าตัง เพราะศูนย์บริการสะดวกกว่า

จะว่าไปเวลาปรับโหมดกล้องฟูจิ ไม่เคยนึกถึง P A S M อะไรพวกนี้เลย เพราะมันไม่มีตัวอักษรเหล่านี้อยู่บนกล้อง และสามารถปรับค่าต่างๆได้เลยจากตัวกล้อง แค่มองก็รู้เลยว่าได้ตั้งรูรับแสงและสปีดชัตเตอร์ไว้ที่เท่าไหร่

ส่วนตัวปรับแค่รูรับแสงแล้วปล่อยอย่างอื่นให้เป็นออโต้หมดเลย เพราะเวลาถ่ายภาพผมจะคิดแค่ว่า จะให้มันชัดลึกหรือชัดตื้นก็แค่นั้น แต่ผมถ่ายเป็นไฟล์ Raw นะ ถ่ายแล้วมาแต่งบนคอมอีกที

อุปกรณ์ที่ต้องมี

จะถ่ายภาพชิลๆแบบนี้ได้ ต้องใช้เลนส์ที่มีวงแหวนปรับรูรับแสงนะ เช่น 18mm, 35mm, 60mm และอีกหลายตัวของฟูจิ ส่วนใหญ่ปรับรูรับแสงจากเลนส์ได้ทั้งนั้น

ถ้าใช้เลนส์ที่ปรับรูรับจากตัวกล้อง ผมว่ามันไม่ชิลเท่าไหร่ มันไม่สะดวกยังไงไม่รู้ และเพราะแบบนี้ผมถึงยังหนีจากฟูจิไม่ได้ ..ก็คิดจะย้ายค่ายอยู่นะ เพราะไม่สะดวกเรื่องศูนย์บริการที่มีอยู่แห่งเดียวในประเทศ และได้ข่าวว่าส่งซ่อมแต่ละทีได้รอนานเป็นเดือน

การตั้งค่า

1. อย่างแรกคือ ISO ผมตั้งออโต้ไว้ไม่เกิน 3200 ทำให้ถ่ายรูปได้สะดวกทั้งกลางวันกลางคืน และ ISO ที่ 3200 ของฟูจิ มีค่า Noise ไม่มาก อยู่ในระดับที่รับได้

2. เปิดกล้องเป็นโหมด Manual และหมุนสปีดชัตเตอร์มาที่ตัว A (ออโต้)

หลังจากนี้เวลาถ่ายภาพก็หมุนที่วงแหวนรูรับแสงอย่างเดียว ประมาณ 99% ของรูปที่ถ่ายมาเกือบปี ผมใช้วิธีนี้มาตลอด

มันชิลดี เหมือนไม่ต้องคิดอะไรมาก ..ให้คิดมากก็แค่ตอนหามุมถ่าย

สไตล์ถ่ายภาพส่วนตัว

ถ้าคุณอยากพัฒนาฝีมือถ่ายภาพให้เป็นนักถ่ายภาพมืออาชีพได้ ..อย่าตั้งค่าตามที่ผมแนะนำ ให้ไปศึกษาความสัมพันธ์ของรูรับแสง สปีดชัตเตอร์ และ ISO อะไรพวกนี้ดีกว่านะ เส้นทางที่ผมเดินคือนักถ่ายภาพ แต่ไม่ใช่นักถ่ายภาพมืออาชีพ

ชอบแนวหลังเบลอๆเป็นพิเศษ เพราะเป็นสิ่งที่กล้องสมาร์ทโฟนทำไม่ได้ (คือทำได้ไม่มากแบบนี้)

ถ่ายรูปสัตว์ก็หมด ส่วนใหญ่มีแต่รูปหมาที่บ้านนี่แหล่ะครับ

โบเก้ก็ชอบ

แนวชัดลึกได้ถ่ายบ้าง แต่ไม่บ่อย คงเพราะแถวบ้านไม่ค่อยมีวิวสวยๆ

แนวพอร์ทเทรตได้ถ่ายไม่บ่อย แต่ได้ถ่ายอยู่เรื่อยๆ

ถ่ายรูปคนที่บ่อยที่สุดคือถ่ายรูปเด็ก รอจังหว่ะเขานิ่งๆแล้วรีบลั่นชัตเตอร์

อีกแนวก็คือรูปดอกไม้ เกี่ยวกับธรรมชาติ ชอบถ่ายถึงขั้นกำลังศึกษาว่าพืชไม้พวกนี้มันเรียกว่าอะไร

ทั้งหมดนี้ก็ถ่ายจากโหมด A โหมดเดียว แม้ว่ากล้องจะมีปุ่มเมนูอะไรต่างๆมากมาย เวลาถ่ายรูปผมหมุนแค่วงแหวนรูปรับแสงอย่างเดียว ถ่ายชิลๆแบบนี้เกือบจะครบปีแล้ว

แต่พอใช้ไปนานๆ ก็มีอาการเหมือนกับคนอื่นๆ คือรู้สึกว่าต้องงอกเลนส์ ผมเล็งๆพวกเทเลไว้ แล้วก็ได้ 60mm มือสองสภาพดีมีประกันมาใช้งาน แม้ว่าจะไม่ได้ชอบในตอนแรก แต่สังเกตุพฤติกรรมตัวเองตอนถ่ายรูป จะเป็นคนชอบถ่ายเจาะมากกว่าถ่ายวิว วิวแทบไม่ถ่ายเลยผมเน้นถ่ายจุดเล็กๆที่สายตาคนอื่นไม่ค่อยได้มองมากกว่า ..ก็เลยคิดว่า 60mm นี่ล่ะน่าจะเหมาะสม รูปทรงไม่ใหญ่(ยกเว้นฮูด) และที่น่าสนใจมันถ่ายมาโครได้

หมายเหตุ

• รูปภาพทั้งหมดแค่ติดป้ายกำกับว่าถ่ายด้วยเลนส์อะไร ไม่ได้รวมการตั้งค่ารูรับแสง
• รูปภาพทั้งหมดถ่ายจากกล้อง FujiFilm X-T10

ระยะเลนส์

มาเริ่มกันที่ประเด็นแรก จุดต่างที่สำคัญอยู่ที่ระยะเลนส์ 35mm สำหรับผมมันเป็นเลนส์กลางๆ จะกว้างก็ไม่กว้าง และไม่แคบเท่าไหร่ แต่เลนส์ตัวนี้ใช้งานได้ครอบคุม ถ่ายอาหารและถ่ายคนได้สบายๆ ถ่ายดอกไม้ก็สวย ถ่ายวิวได้นิดหน่อย

ระยะห่างถ้าถ่ายคนก็ประมาณ 2-3 ก้าว จะถ่ายละลายหลังสวยๆได้พอดี หรือถ่ายรูปคนที่นั่งกินข้าวอยู่บนโต๊ะอาหารก็ได้ ถ้าโต๊ะกว้างก็ไม่ต้องถอย แต่ถ้าโต๊ะแคบอาจจะได้เอนหลังหน่อย

ส่วน 60mm เป็นเลนส์มุมแคบ ใครมีเลนส์คิทให้ลองซูมสุดกระบอก ระยะจะประมาณนั้นเลย และการใช้งานมันจะทำได้ดีแค่บางสถานการณ์เท่านั้น ถ่ายพอร์ตเทรตละลายหลังสวยๆได้ โดยยืนห่างกัน 5-6 ก้าว ใช้ส่องแมวที่อยู่ข้างถนนพอได้ ถ่ายดอกไม้ได้อยากสวยงาม และน่าจะเป็นเลนส์ที่ใช้ถ่ายดอกไม้ได้ดีมากที่สุดตัวหนึ่ง(เพราะมันเป็นมาโคร)

แต่มีหลายสถานการณ์ที่ 60mm ทำได้ไม่ดี เช่น ถ่ายรูปอาหารบนโต๊ะ นั่งถ่ายบนโต๊ะทำได้อยู่นะ แต่ต้องยกกล้องสูงหน่อย ถ่ายรูปคนในรถก็ไม่ได้ หรืออยู่ในพื้นที่แคบๆ ระยะนี้ไม่เหมาะสมเลย

บุคคลิก

35mm = ถ่ายในสิ่งที่สายตาคนทั่วไปมองเห็นได้ถนัด

60mm = ถ่ายในสิ่งที่สายตามองเห็นไม่ค่อยถนัด เช่น มาโคร และระยะที่ห่างออกไปหลายก้าว

ความคม

แม้ว่าสองตัวนี้จะเป็นเลนส์เกรด XF เหมือนกัน แต่ผมสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างต่างกัน 35mm เปิด F1.4 ภาพจะฟุ้งนิดนึง แต่ไม่สามารถมองเห็นได้ง่ายถ้าไม่ซูมดู (ไม่เหมือนกับเลนส์มือหมุนเก่าๆ ที่ถ่ายมาก็รู้เลยว่าภาพมันฟุ้ง) แต่ถ้าเปิดที่ F2 จะได้ภาพที่คมพอดี

ประเด็นเรื่องความฟุ้งผมว่ามันเป็นสเน่ห์ของเลนส์ตัวนี้ไปแล้ว เพราะมันทำให้ถ่ายสาวๆออกมาสวย โดยความฟุ้งจะเป็นรองพื้นเกลี่ยใบหน้าให้ดูเนียนขึ้น และมองออกได้ยากถ้าไม่ซูมดู

ส่วน 60mm เป็นเลนส์ที่คมตั้งแต่ F แรก เปิดที่ F2.4 แล้วยังเก็บรายละเอียดได้ดี สิวมีกี่เม็ดเห็นชัดเต็มตา ถ้าได้ถ่ายสาวๆที่มีสิวอาจได้รีทัชจนเหนื่อย เว้นแต่ไม่แคร์เรื่องสิว

ความเร็ว

ถ้าถ่ายตอนกลางวัน ทั้งตัว 35mm และ 60mm ไม่ได้รู้สึกว่ามันช้าเลย โฟกัสเร็วปกติ

แต่ถ้าอยู่ในที่แสงน้อย 35mm ชนะขาด 60mm ออกอาการชัดเจน โฟกัสวืดวาดบ่อย

กลางคืน

35mm เป็นเลนส์ที่ถ่ายภาพกลางคืนได้ดีมาก ไม่ว่าสถานการณ์ไหนก็รู้สึกถึงความมั่นใจ แม้ว่าจะมีวืดวาดบ้าง แต่อยู่ใน % ที่น้อย

ส่วน 60mm ถ่ายในที่แสงน้อยได้ลำบากมาก ผมแก้ด้วยการดัน ISO สูงๆตลอด

ถ่ายรูปเด็ก

ใครที่มีลูกอยากได้เลนส์ดีๆมาถ่ายละลายหลังสวยๆ (ผมมีแต่หลานนะ) ถ้าต้องเลือกระหว่าง 35 กับ 60 แนะนำ 35mm ดีกว่า เพราะสามารถถ่ายได้โดยไม่ต้องอยู่ห่างจากตัวเด็กมาก ระยะ 60 คิดว่าอยู่ห่างจากเด็กเกินไปและเขาจะไม่ค่อยสนใจกล้อง

ถ่ายรูปดอกไม้

ถ้าชอบแนวธรรมชาติเล็กๆ มด แมลง ดอกไม้ ฯลฯ 60mm ทำได้ดีกว่าแน่นอน ต่อให้ไม่ได้ถ่ายมาโครก็ตาม มันจะเก็บรายละเอียดได้ดีกว่า ส่วน 35mm ถ่ายดอกไม้พอได้อยู่

ถ่ายอาหาร +บรรกาศในร้าน

ถ้าชอบเที่ยวกิน ชอบชาเขียว ชอบจิบกาแฟที่คาเฟ่ 35mm ทำได้ดี ถ่ายรูปอาหารแทบไม่ต้องขยับ ถ่ายบรรกาศในร้านพอได้อยู่ แต่มุมจะแคบไปหน่อย ส่วน 60mm ลำบากมาก ทั้งพื้นที่ที่แคบ หลายๆร้านจะมีแสงน้อย หรือนั่งร้านแบบ outdoor ก็ไม่ถนัดอยู่ดี ร้านส่วนใหญ่ไม่ได้มีพื้นที่มาก ..แต่พอถ่ายได้ไหม 60mm ทำได้อยู่นะครับ ไม่ใช่ว่าเข้าร้านแล้วจะทำอะไรไม่ได้เลย ถ่ายรูปอาหารได้ แต่ต้องยกกล้องสูงหน่อย ถ่ายคนและบรรยากาศในร้านจะได้มุมที่จำกัด

ถ่ายรูปสัตว์เลี้ยง

ยังไม่เห็นข้อแตกต่างเท่าไหร่นอกจากระยะที่ต่างกัน แต่เอาเป็นว่าให้ดูพฤติกรรมของสัตว์เลี้ยงเป็นหลัก อย่างหมาผมถ้าเห็นกล้องแล้วชอบหันหน้าหนี ต้องอยู่ห่างๆแล้วมันจะดูเป็นธรรมชาติ ตรงนี้ 60mm ตอบโจทย์ได้ดีกว่า ระยะนี้เอาไปส่องแมวตามรั้วบ้านก็ยังได้

ถ่ายพอร์ทเทรต

ทำได้ดีทั้งคู่แต่สไตล์จะแตกต่างกัน เน้นความคมก็ 60mm แม้ว่าจะยืนระยะห่างหน่อย แต่ไม่ใช่สิ่งที่แปลกหรือลำบากอะไร เลนส์ที่เน้นพอร์ทเทรตส่วนใหญ่เขาก็ใช้ระยะ 50mm ขึ้นไป

ส่วน 35mm ถ้าเปิด F1.4 มันจะมีความฟุ้ง แต่ไม่ได้ฟุ้งแบบเลนส์มือหมุนนะ เพราะมองเห็นได้ยากถ้าไม่ซูมภาพดู แต่ถ้าจะถ่ายให้คมก็ทำได้แค่ปรับเป็น F2.0 ขึ้นไป

แต่ส่วนใหญ่เวลาถ่ายพอร์ทเทรตผมเปิด F1.4 ตลอด ถ่ายพอร์ทเทรตถ้าถ่ายให้ผู้หญิง ส่วนใหญ่เขาไม่สนว่าภาพที่ออกมามันคมชัดไหม แต่เขาจะดูว่าเขาสวยพอไหม

ถ่ายสตีท

ได้ทั้งสองเลยครับ ชอบกว้างหรือแคบ ไกล้แบบหรือไกลแบบ คิดว่าแล้วแต่มุมมอง ความถนัด แต่ฮูด 60mm ค่อนข้างใหญ่ ดูไม่เป็นมิตรกับประชาชนเท่าไหร่

ถ่ายวิว

ทั้งสองเลนส์ไม่ได้เหมาะกับการถ่ายวิวเลย แต่ถามว่าอันไหนดีกว่า ยังไงก็ต้อง 35mm อยู่แล้ว เพราะมันเห็นวิวได้กว้างกว่า ส่วน 60mm แม้มุมมองจะแคบมากก็ใช่ว่าจะถ่ายไม่ได้ มันถ่ายได้ เพียงแต่ต้องเลือกมุมมานำเสนอ

ถ่ายรูปของเล่น

ถ่ายรูปโมเดลของเล่นต่างๆ คิดว่าทำได้ดีทั้งสองเลนส์เลย แต่ถ้าจะถ่ายรูปสินค้าคิดว่า 60mm น่าจะดีกว่าในแง่ของการเก็บรายละเอียด

สรุป

• 35mm เป็นเลนส์อเนกประสงค์ ใช้งานง่าย ถ่ายรูปทั่วไปได้ดี
• 60mm ให้อารมณ์ศิลปิน ถ่ายรูปได้ในมุมที่จำกัด

แต่สุดท้ายพอซื้อกล้องก็จัดเลนส์ Kit 16-50mm มาก่อน เพราะงบไม่ถึง และต่อมาก็ซื้อเลนส์มือหมุน Fujian 35mm F1.7 มาลองใช้ เลยได้เรียนรู้เกี่ยวกับระยะ 35mm

ตอนใช้เลนส์ระยะ 35mm ใหม่ๆ ผมค่อนข้างอีดอัดกับการถ่ายวิว เพราะ 10 กว่าปีที่ผ่านมาผมใช้กล้องที่ถ่ายวิวได้กว้างมาตลอด แม้แต่กล้องมือถือมันก็ถ่ายวิวได้กว้างเลนส์ระยะนี้

แต่พอได้ลองระยะอื่นๆมาบ้างแล้ว เลยค้นพบได้ว่าระยะ 35mm นี้ดีที่สุดแล้วสำหรับเอามาเป็นเลนส์ “ติดกล้อง” ของผม ถ่ายสิ่งต่างๆในชีวิตประจำวัน ถ่ายแบบถ่ายคนก็ใช้ได้เลยแหล่ะ

สรุปเหตุผลที่เลือกซื้อ
– เพราะความเป็นเซเลปของเลนส์
– ชินกับเลนส์ระยะนี้แล้ว ด้วยการใช้ Fujian 35mm F1.7
– รู้สึกชอบเลนส์ระยะนี้ที่สุด
– อยากได้เลนส์ติดกล้องดีๆสักตัว
– วันศุกร์มีนัดถ่ายรูปโปรไฟล์ แต่อาวุธที่มียังไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอ

รูปลักษณ์

หลังจากติดเลนส์ไว้กับกล้องแล้วแขวนคอใหม่ๆ รู้สึกเหนื่อยกว่าเดิม เพราะชินกับการใช้เลนส์เบาๆมานาน แม้ว่าเลนส์จะไม่ได้ใหญ่ แต่หนักคอใช้ได้

ส่วนที่ผมชอบที่สุดก็คือฮูด ถ้าไม่ใส่แล้วจะรู้สึกแปลกๆ ฮูดตัวนี้เหมือนกันกับ XF 18mm f2 แต่รายนั้นรู้สึกว่าใส่ฮูดแล้วจะดูหล่อกว่าของ 35mm

คาแรคเตอร์

เลนส์นี้ใช้ถ่ายคนได้ดี สิ่งของก็โอเค ส่วนวิวได้นิดหน่อย จะบอกว่ามันถ่ายทุกสิ่งทุกอย่างได้เลยก็ว่าได้ แต่ไม่ได้โดดเด่นอะไรสักอย่าง

หรือแม้แต่การถ่ายคน เลนส์ตัวนี้ถ่ายคนได้ดีอยู่ แต่ไม่ได้ดีที่สุดถ้าเทียบกับเลนส์ที่เขาสร้างมาไว้ถ่ายคนโดยเฉพาะ เช่น 56mm

ฟูจิเองก็คงไม่ได้คิดจะให้เลนส์ตัวนี้เก่งด้านใดด้านหนึ่งโดยเฉพาะ สังเกตที่เว็บของฟูจิ Sample Image ของเลนส์ตัวนี้ดูทั่วๆไปมาก ขณะที่เลนส์อื่นๆเขาวางคาแรคเตอร์ไว้ชัดเจน เช่น 90mm ถ่ายคน, 14mm ถ่ายวิว 60mm ถ่ายมาโครอะไรแบบนี

แต่ถ้าถามว่าเลนส์ตัวนี้ถ่ายอะไรได้ดีที่สุด ผมว่าถ่ายคน แม้ว่าจะไม่สู้พวกเลนส์ระยะ 50mm ขึ้นไปไม่ได้ แต่ก็ทำให้ได้ระยะที่ทำภาพดูมีชีวิตชีวา คือถ่ายแล้วได้บรรยากาศรอบๆมาด้วยหน่อยนึง

ความชอบส่วนตัว

ผมชอบ “คาแรคเตอร์”แของมัน เลนส์นี้มันไม่ใช่เลนส์ที่ถ่ายชิวๆสบายๆได้ ถ้าเทียบกับ 18mm รายนั้นจะให้อารมณ์แบบถ่ายได้เท่าที่ตาเห็น แต่ระยะเลนส์นี้ค่อนข้างแคบ ต้องสร้างสรรค์มุมถ่ายภาพพอสมควร

เพราะด้วยระยะที่แคบ มันทำให้เอาหลายๆอย่างมาอยู่ในภาพภาพเดียวไม่ได้ มันเลือกได้แค่บางอย่าง ต้องเป็นคนหัดเลือกถ้าจะใช้เลนส์ระยะนี้

และก็เพราะมันเป็นแบบนี้ ผมถึงชอบมัน ..แต่ถ้าใครไม่ชอบเลือก ชอบเห็นอะไรหลายๆอย่างในภาพภาพเดียว เลนส์นี้จะทำให้อึดอัดเอาได้

โหมด Manual

แม้ว่ามันจะเป็น AF แต่ได้หมุนมือบ่อยอยู่นะ โดยเฉพาะเวลาที่อยากได้ภาพฉากหลังเบลอๆมากๆ ยังงัยก็ต้องหมุนเลนส์

อันนี้จะเหมือนกับ 18mm ถ้าอยากได้เบลอมากกว่าก็ต้องหมุน ประโยชน์ของโหมดนี้ผมจะใช้เวลาอยากได้โบเก้ หรือถ่ายดอกไม้แล้วโฟกัสไม่เข้า

ถ่ายรูปของบนโต๊ะ/อาหาร

ตอนแรกนึกว่าจะต้องถอยถ่าย แต่พอใช้งานจริงแล้วสะดวกมาก แค่หยิบเลนส์ขึ้นมาส่องเหมือนกับใช้มือถือถ่าย

เมื่อจับคู่กับ XT-10

ความเร็วในการโฟกัสอะไรต่างๆ เร็วไม่สู้เลนส์คิท 16-50mm II แต่ไม่ได้รู้สึกช้า มันพอๆกับใช้ 18mm จับโฟกัสได้ดีพอประมาณ

สรุปการใช้งาน

– รักเลนส์นี้มาก เพราะชอบระยะนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

– เป็นเลนส์ที่ใช้ถ่ายคนได้ดี แต่ยังดีไม่สุดถ้าเทียบกับเลนส์ระยะ 50mm ขึ้นไป

– ระยะเลนส์ค่อนข้างแคบ ถ้าชอบระยะที่สบายๆเหมือนใช้กล้องมือถือ อาจต้องเลือกเลนส์อื่นนะ ..ด้วยการเพิ่มเงินแล้วเลือกซื้อ 23mm หรืองบน้อยก็ 18mm(แต่จะเอาเลนส์นี้อย่าให้คนมาไกล้เลนส์ ไม่งั้นจะหน้าบวม)

– ใครที่ยังลังเล ขอแนะนำให้เอามือหมุนมาเล่นก่อนนะ หรือเช่า หรือยืมเพื่อน ..หามาลองก่อนเผื่อไม่ชอบ เพราะราคามันก็แพง

หลังจากที่ซื้อกล้องมาไม่ถึงเดือน ตอนนี้ก็งอกเลนส์แล้ว เป็นเลนส์ราคาถูกมาก ซึ่งตอนแรกผมเล็ง 35mm f.4 เป็นเลนส์ตัวถัดไป เพราะชาวฟูจิใช้กันเยอะ และมันก็ถ่ายได้สวยคมดี

แต่เลนส์ตัวนั้นราคามันแพง คงอีกสองสามเดือนกว่าจะได้ซื้อ เลยมองหาเลนส์ราคาถูกๆมาเล่นก่อน แล้วก็ได้เจอ Fujian 35mm f1.7 เป็นเลนส์มือหมุน ที่เลือกซื้อเพราะไปเจอกระทู้หนึ่งในพันทิป เขาบอกว่าใช้เลนส์นี้ถ่าย

ผมเห็นภาพตัวอย่างที่ใช้เลนส์นี้แล้วถูกใจมาก แม้ว่าภาพไม่คม แต่อารมณ์มันได้ ภาพจะฟุ้งๆถ่ายโบเก้ได้ง่าย และที่สำคัญราคารวมกับ Adapter ประมาณ 1,300 บาท(ราคาตามร้านบนเน็ต) แต่ผมได้มา 1,200 บาท

เลนส์ที่มีราคาประมาณ 1 พันบาทถือว่าถูกมากๆนะ โดยเฉพาะเลนส์ที่ทำโบเก้ได้ ราคาเท่านี้ถือว่าสุดคุ้ม

เลนส์นี้ผมได้มาสองวันเอง แต่รู้สึกติดใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ลองถ่าย เพราะมันทำฉากหลังเบลอได้สนุกมาก และมันเป็นเลนส์มือหมุน ถ้าชอบก็จะสนุกกับการหมุน ถ้าไม่ชอบก็อาจจะเกลียดมันได้เลย

รูปลักษณ์

ตัวเลนส์เป็นโลหะ ดูเหมือนจะหรู แต่พอลองจับๆแล้ว..เออก็สมราคาพันบาท แต่เอามาใส่กับ X-10 แล้วดูหล่อดีนะ นอกจากจะหล่อแล้วยังถ่ายสวยอีก

ข้อดี-ข้อเสีย

ข้อดีของการเล่นเลนส์มือหมุนน่าจะเป็นเรื่องของการปรับโฟกัส จุดเด่นมันอยู่ตรงนี้ล่ะ ใช้วิธีหมุนเลนส์เพื่อปรับโฟกัส ส่วนข้อเสียคือ “ช้า” กว่าจะได้จุดที่ภาพคมชัดต้องหมุนแล้วหมุนอีก และถ้าอยู่กลางแดดจ้าบางทีก็ลำบาก มองจอแทบไม่เห็นอะไร มองช่อง EVF บางทีก็เห็นไม่ชัดว่าหมุนได้ที่แล้วยัง

ต่างกับการใช้เลนส์แบบออโต้ เลนส์ที่ผมใช้อยู่คือ XC 16-50mm II ถ่ายเร็วดีนะ แค่เล็งกล้องกดฉึกเดียวแล้วถ่ายได้เลย หรืออย่างช้าก็เพราะเลือกจุดโฟกัส

แต่การโฟกัสของเลนส์ออโต้มันแม่นยำกว่า ถ้าโฟกัสได้แล้วภาพจะคมแบบไม่มีผิดเพี้ยน ส่วนเลนส์มือหมุน ภาพจะคมหรือไม่ขึ้นอยู่กับสายตาในตอนนั้น

ภาพที่ได้

ผมรู้สึกว่ามันคือเลนส์ที่ถ่ายรูปอะไรก็ดูสวยไปหมด ข้อดีคือทำโบเก้ง่าย ส่วนข้อเสียคือขอบมันเบลอ แต่ขอบเบลอจะบอกว่าเป็นจุดเด่นของมันก็ได้ เพราะภาพที่ออกมาค่อนข้างมีเอกลักษณ์

อย่างภาพนี้ ตรงขอบๆผมไม่ได้ไปแต่งให้มันบิดเบี้ยวนะ มันเป็นของมันเอง ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกๆดี

เลนส์นี้แสงแฟร์เข้ากล้องง่ายมาก มันเป็นได้ทั้งข้อดีและข้อเสีย คือแล้วแต่ความชอบ ถ้าชอบแสงแฟร์มันก็จะเป็นข้อดีสำหรับคุณ ถ้าไม่ชอบก็จะเป็นข้อเสีย

แล้วเลนส์ 35mm f1.4 จะซื้ออยู่ไหม ?

จากที่ตั้งธงว่าจะเก็บเงินซื้อ ตอนนี้เริ่มลังเลแล้ว ที่ลังเลไม่ใช่เพราะเลนส์นี้ดีกว่า แต่เป็นเพราะระยะ 35mm มันทำให้ผมอึดอัดในบางที เพราะมันถ่ายวิวไม่โอเคเท่าไหร่ มุมมันแคบเกินไป

ผมอยากได้เลนส์ที่ถ่ายคนถ่ายวิวได้ ถ่ายดอกไม้ใบหญ้าแล้วทำโบเก้สวยๆได้ ทั้งหมดต้องทำได้ในเลนส์เดียว

แต่พอค้นข้อมูลแล้วพบว่า ..ไม่มีเลนส์บ้าที่ไหนทำทุกอย่างได้ในเลนส์เดียว ไม่งั้นเขาคงไม่ทำเลนส์มาให้เลือกหลายแบบ

ก็เลยคิดว่าถ่ายรูปไปและค่อยๆหาข้อมูลไปดีกว่า ไม่รีบร้อน ไม่มีทิปส์ไปถ่ายที่ไหน

สรุป

– เลนส์ราคาถูก คุณภาพเกินราคา
– เบลอฉากหลัง ทำโบเก้ง่าย
– ถ่ายระยะไกล้ไม่ได้ ต้องห่างอย่างน้อย 1 ไม้บรรทัด
– ถ่ายวิวบางรูปไม่สวย เพราะมุมแคบ และขอบเบลอ
– เป็นหนึ่งในเลนส์ที่มีรูปเป็นเอกลักษณ์ ลองแล้วอาจติดใจ