แต่หลังจากไปลองเลนส์ที่ร้านแล้ว ผมเลือก 18mm เพราะเห็นวิวได้กว้างกว่า ได้ f2 มาเผื่อไว้ถ่ายดงถ่ายดาว แล้วฮูดทรงเหลี่ยมๆมันดูหล่ออีกด้วย (แต่ทรงกลมของ 27mm ก็ดูหล่อไม่แพ้กัน)

ก่อนจะเลือกเลนส์จริงๆ ผมดูตัวอย่างภาพถ่ายและอ่านรีวิวมาเยอะมาก สิ่งที่หลายคนบอกเหมือนๆกัน ถ่ายวิวดี ถ่ายวัตถุสิ่งของที่อยู่ไกล้ๆดี แต่ถ่ายคนไม่ค่อยดี

พอเอามาใช้จริงมันก็เป็นอย่างที่เขาว่า เลนส์นี้มันถ่ายอะไรได้หลายอย่าง แต่ไม่เหมาะกับเอามา portrait เพราะถึงแม้รูรับแสงจะกว้างสุด f2 แต่เพราะระยะมันกว้างภาพที่ได้เลยไม่ต่างไปจาก Kit 18-55mm เท่าไหร่ แต่เบลอหลังได้มากกว่าหน่อยนึง

ความชอบส่วนตัว
ถ้าให้พูดตามความเป็นจริง เลนส์นี้ไม่ได้เหมาะกับสไตล์การถ่ายของผมเท่าไหร่ ครั้งแรกที่ลั่นชัตเตอร์ด้วยเลนส์นี้ไม่ได้สร้างความประทับใจอะไรให้ผมเลย ผมชอบภาพที่ดูมีมิติ ถ่ายอะไรต้องมีฉากหลังเบลอๆ

แต่ที่เลือกเลนส์นี้มาเพราะอยากได้เลนส์ที่ถ่ายแล้วรู้สึกสบาย ง่ายๆ ถ่ายอาหารบนโต๊ะไม่ต้องถอย ถ่ายสิ่งของไกล้ๆไม่ต้องขยับมากอะไรแบบนี้ เลนส์ 18mm มันทำหน้าที่ตรงนี้ได้ดี เอาไว้เก็บวิวเก็บภาพอาคารได้อีก

ส่วนเลนส์ถ่ายฉากหลังเบลอๆผมมีอยู่แล้วตัวหนึ่ง และกำลังจะซื้ออีกตัว(ในอนาคต) การมีเลนส์ 18mm มาเก็บไว้ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรเท่าไหร่ และเชื่อว่าคงจะได้เอามาใช้บ่อยมากขึ้น เพราะพวกเลนส์ละลายฉากหลังมันถ่ายกว้างถ่ายไกล้ไม่ได้

สิ่งที่เพิ่งจะรู้
เพิ่งรู้จริงๆว่าเลนส์นี้มันมีสองระบบ ใช้แบบมือหมุนและถ่ายออโต้ได้ ถ่ายแบบมือหมุนใช้ถ่ายอะไรที่อยู่ไกล้ๆได้ดีกว่า เช่น พวกดอกไม้ ดอกหญ้า ถ่ายพวกนี้ออโต้เล็งยาก

เลนส์ตัวเก่า
XC 16-50mm ขายไปแล้วเรียบร้อย อีกเลนส์คือ fujian 35mm f1.7 เลนส์นี้จะเก็บไว้ ผมชอบโบเก้วนๆของมัน  และเตรียมซื้อเลนส์เอาไว้ถ่าย portrait อีกตัว เอามาใช้คู่กับ 18mm #แต่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาเลนส์ระยะไหนดี

ตัวอย่างภาพจบหลังกล้อง

ส่วนนี้คือภาพผ่านที่การตกแต่ง

สรุป
– รู้สึกพอใจกับภาพที่ได้ เหมาะกับเอาไปเที่ยวถ่ายเล่นมากๆ
– เป็นเลนส์ที่เหมาะกับเอามาถ่ายรูปอาหารลงเฟสมากๆตัวหนึ่ง ถ้าเอามาถ่ายจริงจังเอาแบบเป็นการเป็นงาน ผมไม่แน่ใจนะว่าเลนส์นี้จะดีไหม
– ถ่ายแบบ Jpeg ยังได้ภาพที่คม
– 18mm ได้ภาพมุมกว้างไม่มาก แต่กว้างกว่าใช้ iPhone ถ่ายอยู่
– ใช้เลนส์ตัวนี้อารมณ์เหมือนใช้มือถือถ่ายรูปเลย เพียงแต่ภาพที่ได้มันมีคุณภาพมากกว่า
– แม้จะไม่ใช่เลนส์ที่เหมาะกับสไตล์การถ่ายของผมเท่าไหร่ แต่คิดไม่ผิดที่เลือกเลนส์นี้มา

สถานที่
อยากได้อะไรที่เป็นธรรมชาติ น้องเขาแนะนำให้ไปถ่ายที่สวนรถไฟ ก็เลยไปถ่ายที่นั่น วิวไม่ได้สวยมากอะไร แต่ก็เพียงพอสำหรับถ่ายแบบ และครั้งหน้าก็อาจจะไปถ่ายที่นั่นอีก

นางแบบ
น้องไม่ใช่นางแบบมืออาชีพแต่สามารถโพสได้ท่า พอดีว่ารู้จักกันก่อนแล้วนิดๆหน่อยๆ และเป็นญาติเพื่อน ก็เลยไม่มีอะไรยาก น้องไม่เขินอาย ส่วนการแต่งหน้าน้องเขาแต่งมาก่อนแล้ว ระหว่างถ่ายก็ให้เพื่อนเติมแต่ง เพราะถ่ายกลางแจ้ง ถ่ายไปนานๆหน้าจะเริ่มจาง และโชคดีอีกอย่างที่เพื่อนแต่งหน้าเป็น แต่งตัวเป็น ความพร้อมของฝ่ายนางแบบเลยไม่มีปัญหา

กล้อง
ผมใช้ DSLR-Like เลือกถ่ายแบบ Auto เพราะเซตกล้องไม่เป็น เป้าหมายคือต้องการภาพที่ดูชัด สีจริง แล้วค่อยเอามาแต่งเองบนโปรแกรม Lightroom และ Photoshop

ส่วนมุมและรูปแบบการถ่าย คิดเองไว้บ้าง แต่พอถึงตอนถ่ายจริงหลายอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่คิด เพราะเพิ่งเคยไปสวนรถไฟครั้งแรก

เวลา
นัดไว้ตอนบ่าย เริ่มงานบ่ายสอง เสดงานจริงๆก็ประมาณ 4 ทุ่ม เพราะมีปัญหาเรื่องการ “เปลี่ยนเสื้อ” ต้องปั่นจักรยานไปส่งนางแบบที่ห้องน้ำ ทำให้เสียเวลาตรงนี้

ในเวลาทำงานจริงๆคือบ่ายสองถึงหกโมงเย็น เสร็จแล้วขึ้นรถไฟฟ้าไปเลี้ยงหมูกระทะที่อนุเสาวรีย์ก่อนไปถ่ายแบบต่อที่ห้องเพื่อนจนถึง 4 ทุ่มกว่าๆ

ค่าใช้จ่าย
ค่านางแบบ 500 ค่าอาหาร 700 ค่าเดินทางและอื่นๆอีก 300 บาท รวมๆประมาณ 1,500 บาท

สรุปประสบการณ์
– โชคดีว่าไม่ต้องจ้างนางแบบอาชีพ ค่าใช้จ่ายคิดว่าแพงกว่านี้แน่ แต่ถ้ามีถ่ายครั้งต่อๆไปคงได้เพิ่มค่าตัวให้
– สถานที่ที่ไปถ่ายถือว่าถูกใจ แต่มีปัญหาตอนเปลี่ยนเสื้อ ถ่ายครั้งหน้าอาจต้องเก็บเงินซื้อเต๊นท์หรืออะไรสักอย่าง เอาไว้เปลี่ยนเสื้อ
– ไปสถานที่ครั้งแรก ยังไม่ค่อยรู้มุมกล้อง คิดว่าถ่ายครั้งหน้าคงจะออกมาดูดีกว่านี้
– ทำงานครั้งแรกถือว่าพลาดในเรื่องเวลา เพื่อนกับน้องนางแบบเป็นญาติ เลยไปถ่ายต่อได้ที่ห้องไม่มีปัญหา
– ถ่ายกลางแจ้งจะเห็นสีเสื้อไม่ชัด แต่เวลาแต่งรูปออกมาแล้วจะดูสวยกว่ารูปที่ถ่ายในอาคาร
– ถ่ายรูปวันนั้นเหนื่อยมาก เพราะขนของไปเยอะและเดินไกล เอาขาตั้งกล้องไป เอาไปก็ไม่มีเวลาเซ็ต เลยไม่ได้ใช้

ปล.รูปที่เอามาลงเว็บนี้แต่งมาแบบลวกๆนะ ภาพที่จะแต่งมาเปิดร้านจะทำละเอียดละออกว่านี้

รู้สึกว่าพระอาทิตย์ตกที่ศาลายาดูสวยงามอยู่พอตัว แต่คงสวยสู้พระอาทิตย์ตกดินที่มหาสารคามที่ที่เคยอยู่มาเกือยสี่ปีไม่ได้ ส่วนปีนี้เป็นปีที่สามที่ได้มาอยู่ศาลายาสถานที่ที่เกือบจะไม่มีฤดูหนาว แต่ปีนี้เข้าสู่ฤดูหนาวมาได้เกือบอาทิตย์แล้ว ขณะที่ภาคใต้และภาคอีสานประสบกับปัญหาน้ำท่วม

เวลาที่มีเรื่องกลุ้มใจหรือว่ากำลังมีปัญหาผมมักจะออกมาที่ระบียงห้อง ระเบียงเล็กที่มองออกไปแล้วเห็นวิวศาลายาเกือบครึ่งเมือง ก่อนที่จะเลือกหอก็พยายามเลือกชั้นสูงๆ ที่ออกเห็นทิวทัศน์เพราะชื่นชอบการถ่ายภาพ แม้ว่าฝีมือยังอ่อนด้อย  แต่ก็หวังว่าสักวันหนึ่งจะไปถึงขั้นโปร