จุดเริ่มต้นอย่างจริงจังของงานวิจัย “วัยรุ่นกับพิพิธภัณฑ์” นั้นมีมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2551 เทอมสองของการเรียน ป.โท ตอนนั้นแล้วคิดแล้วว่าจะทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับอะไร พอดีว่าในตอนนั้นมีวิชา “ระเบียบวิธีวิจัย” ซึ่งนักศึกษาต้องทำ mini research เป็นการบ้านและงานชิ้นใหญ่ เพราะต้องลงวิจัยจริงและต้องรายงานหน้าชั้น แต่ลักษณะของมินิรีเสิร์ช เป็นงานวิจัยขนาดเล็กไม่ได้หนักหนาสาหัสเหมือนทำวิทยานิพนธ์ แต่นั้นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ปักธงอย่างแน่นอนว่าจะทำวิจัยเรื่องนี้ ผลของความสนใจ “วัยรุ่นกับพิพิธภัณฑ์” ดังกล่าว กลายเป็นจุดเริ่มต้นของรายงานวิชาต่างๆ ที่พยายามเชื่อมโยงในกรอบของ “วัยรุ่นกับพิพิธภัณฑ์” หรือ “ผู้ชมกับพิพิธภัณฑ์” การเรียน ป.โท ผมจึงง่ายขึ้นเพราะมีเป้าหมายตั้งแต่แรกจึงรู้ว่าจะทำอะไรและจะวางแผนไป อย่างไร
ทำวิจัยก็ต้องมีพื้นที่หรือสิ่งที่จะวิจัย “มิวเซียมสยาม” เป็นพิพิธภัณฑ์ที่ทำให้ผมจินตนาการเรื่องนี้ได้ เพราะการได้เห็นคนจำนวนมากหลั่งไหลเข้าชมพิพิธภัณฑ์ จึงพอมองภาพออกว่าทำไมถึงต้องทำวิจัย วิจัยอย่างไร วิจัยเพื่ออะไร ที่สำคัญวิจัยใคร ??
